لزوم اذن زوج در خروج زوجه از منزل در فقه نظام خانواده

توضیح

نظام خانواده با سابقه ترین اجتماعی است که بشر آن را شناخته و این اجتماع کوچک منبع تغذیه اجتماعات بزرگ انسانی از جنبه های مختلف است. یکی از عواملی که سبب تزلزل نظام خانواده می شود عدم آشنایی زوجین به حقوق خود و یا نادیده گرفتن حقوق یکدیگر است. یکی از حقوقی که با عقد نکاح برای زوج ایجاد می شود لزوم اذن زوج در خروج زوجه از منزل است؛ برای دستیابی به این مهم ابتدا باید مفهوم اذن و فقه نظام خانواده، مورد بررسی قرار گیرد. اذن از نظر اکثر فقها، ایقاع است علاوه بر آن اکثر مصادیق اذن حق است، البته در مواردی نیز حکم به شمار می رود. از منظر قرآن و روایات خانواده حقیقی وقتی شکل می گیرد که مرد در رأس آن قرار گیرد. به علت تفسیر نادرست از آیات وروایات و بد فهمی و شبهات ایجاد شده از سوی شبهه افکنان، لازم است که با ایجاد نگرشی جدید درباره ی اذن زوج در خروج از منزل در چارچوب فقه نظام خانواده مورد بررسی قرار گیرد تا ابهامات و مناقشات پایان یابد. در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات پرداخته می شود . سوالاتی که در این خصوص به ذهن می رسد این است که اذن زوج در خروج از منزل در فقه نظام خانواده چگونه تبیین می شود؟ یا شرایط اذن زوج در خروج از منزل در فقه نظام خانواده چیست ؟ یافته های این تحقیق که با مطالعه در فقه نظام خانواده صورت گرفته بیانگر این مطلب است که نمی توان در فقه نظام خانواده به لزوم اذن شوهر به طور مطلق دست یافت؛ بلکه لزوم اذن در فقه نظام خانواده تنها در مصالح خانوادگی می باشد. در نظام خانواده نه مرد نه زن هیچکدام سالار نمی باشند بلکه محور قوانین حق مداری برپایه کرامت انسان و مصلحت خانواده و سلامت جامعه است و آن چیزی که باعث استحکام خانواده می شود پایبندی زن و شوهر به حقوق و تکالیفشان، بر پایه ی شئونات اخلاقی- فقهی است .