ارتباط امنیت داخلی باحقوق شهروندی در فقه امامیه

توضیح

حقوق شهروندی به معنای مجموعــه مقررات و قوانینی است کــه در ابعــاد حقــوق مــدنی، سیاســی، اجتماعی، فرهنگی و قضایی جهت اتباع یک کشور به طور یکسان در نظر گرفته شده و ایـن افراددر مقابل،مکلف در برابر جامعه خودهستند در واقع حقوق شهروندی روایتی است تازه از حقوق طبیعی، یعنی حقی است که ﻻزم و ملزوم طبیعت انسانی است به عبارت بهتر به واسطه حیثیـت انسـانی و بـه جهـت کرامـت ذاتـی کـه خـاص اوست دارای یک سلسله حقوق و آزادی هایی شده از قبیل حقامنیت، حقحیات، حـق آزادی فکری وحق حریم خصوصی است.باتوجه به اینکه ناامنی های داخلی،ازجمله محاربه ، افساد فی الارض وبغی،حقوق شهروندی را به خطر می اندازد واز طرف دیگر ایران یک کشور اسلامی- شیعی است وقوانین کشوری براساس فقه امامیه وضع می شود،لذا بررسی ارتباط بین امنیت داخلی وحقوق شهروندی درفقه امامیه،بسیار حائز اهمیت است. دراین پژوهش ازمنظر فقه اسلامی حقوق شهروندی (حق حیات، حق حریم خصوصی، حق آزادی فکری اعم از آزادی ‌بیان،آزادی ‌اندیشه وعقیده، حق‌امنیت) وامنیت‌داخلی(امنیت‌فردی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، قضایی) و ارتباط امنیت داخلی با حقوق شهروندی مورد بررسی قرار می‌گیرد .باتوجه به روش توصیفی وتحلیلی به‌دست می‌آید که براساس قاعده لاضررولا اضرار فی الاسلام هیچ کس حق تجاوز وضرر رساندن و سلب امنیت داخلی شهروندان را ندارد.ودر صورت تزاحم بین تضمین امنیت داخلی و حفظ سایر حقوق شهروندی بر اساس قاعده اهم ومهم و وجوب حفظ نظام اسلامی و حرمت اخلال ورعایت مصلحت عمومی تامین و تضمین امنیت جامعه اسلامی در اولویت قرار می‌گیرد.
واژه های کلیدی: امنیت داخلی، حقوق شهروندی، فقه امامیه.