جبران خسارات معنوی بصورت همگون و پیشگیری از وقوع دوباره آن توسط شخص خاطی

توضیح

بنابر اصل 171 قانون اساسی و موادی از قانون مسولیت مدنی، قاعده لاضرر و اصل جبران خسارات، غالب حقوقدانان به جبران خسارات معنوی تمایل نشان داده اند. اگرچه آرایی در برخی از محاکم ایران در این زمینه صادر شده، اما با عنایت به اظهار نظر شورای نگهبان مبنی بر عدم مشروعیت جبران خسارت معنوی به صورت مالی، همچنان رویه قضایی(غالبا) بر عدم پذیرش جبران خسارات معنوی بصورت مالی یا مادی استوار است. برای جبران خسارات، بهترین روش، اعاده کامل وضعیت زیان دیده به شرایط قبل از وقوع خسارت است، امّا این روش در بسیاری از خسارات معنوی غیرممکن است ولی دادن معادل مالی آن، خسارت اسمی و خسارت تنبیهی و جبران غیرمالی خسارات معنوی از جمله روش هایی هستند که در بیشتر موارد قابل اعمال اند. از جمله موارد جبران خسارت معنوی بصورت غیرمادی، الزام به عذر خواهی(شفاهی یا کتبی)، درج حکم در جراید، جبران نمادین و اعاده حیثیت از زیان دیده به هر نحو ممکن است. البته راه های جبران خسارت معنوی را نمی توان حصری دانست زیرا در خسارت معنوی، امر مهم، جبران آن است و روش جبران، طریقت دارد و نه موضوعیت. اما در مجموع می توان بیان داشت که جبران مالی و انواع جبران های غیر مالی به منظور ترمیم ضرر معنوی در فقه و حقوق اسلامی قابل دفاع است. هدف از انجام این تحقیق با روش تحلیلی و توصیفی، پاسخ به اجمال گویی و شکست سکوت قانون در خصوص موارد مربوط به نحوه جبران صدمات معنوی به صورت همگون خواهد بود، بدین معنا که میان شیوه جبران خسارت معنوی، با خسارت وارد شده باید سنخیت نسبی برقرار باشد تا بتوان آن را به طور کامل یا قابل قبولی جبران نمود. همچنین تمهیداتی پیشنهاد شده تا از وقوع دوباره ضرر معنوی توسط زیان رسان جلوگیری نمود. به نظر می رسد، روش های غیر مالی تنها در صدمات معنوی کم اهمیت و جزئی کاربرد دارد و قانون گذار نیز به صورت مختصر بدان پرداخته است. لذا ضروریست قانون گذار با پیش‌بینی قوانینی گویا و جامع‌ در راستای نحوه جبران خسارات معنوی از جمله جبران تکمیلی ،جبران تلفیقی و همچنین جبران با اولویت معنوی که در این تحقیق آنها را طرق جبران به صورت همگون می نامیم ، خلع موجود را برطرف نماید.