بررسی وضعیت حقوقی اطفال نامشروع در حقوق ایران و فقه امامیه

توضیح

هدف از این پایان‌نامه بررسی و تبیین وضعیت حقوقی اطفال نامشروع و خارج از نکاح در حقوق ایران و فقه امامیه است. تحقیق حاضر که به روش کتابخانه‌ای انجام یافته است مشتمل بر یک مقدمه و چهارفصل و نتیجه‌گیری هست. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد از دیدگاه شرع مقدس اسلام و قانون ایران، اطفال نامشروع، اطفالی هستند که در نتیجه‌ی روابط جنسی ممنوع بین زن و مرد به وجود می‌آیند. از نظر حقوقی نسب رابطه‌ی خونی و طبیعی و اعتباری و قراردادی بین دو فرد تلقی می‌شود که چنین رابطه‌ای به‌زعم عده‌ای از فقها بین طفل نامشروع و پدر خود برقرار می‌شود و این‌گونه اطفال جز در مورد ارث، ملحق به‌تمامی حقوق خود می‌باشند. از دیدگاه عرفی، اثبات نسب به طرق متنوعی امکان‌پذیر می‌باشد که در سیستم ادله‌ی اثبات دعوی می‌توان به اقرار به فرزند بودن طفل نامشروع، شهادت شهود وآزمایشات ژنتیکی و سایر اماراتی که وجدان قاضی را قانع می‌کنند اشاره نمود. درباره حقوق مدنی و کیفری این‌گونه افراد (اطفال نامشروع) از تمام حقوق مربوط به افرادی که با نسب شرعی و قانونی به وجود آمده‌اند به‌جز موارد معدودی از حقوق برخوردارند. بدین ترتیب برخلاف نظر بعضی از حقوقدانان عدم آشنا به مبانی متین اسلامی که متقدند اسلام این افراد را از بسیاری از حقوق اولیه محروم کرده است، شرع مقدس اسلام تمامی حقوق را جز در موارد بسیار معدود، آن هم به دلایلی خاص، برای این افراد به رسمیت شناخته و در اغلب موارد هیچ فرقی در اعطاء حقوقشان با دیگران نگذاشته است.