اصل عدم تذکیه و امکان کاربست آن در تحلیل یا تحریم گوشت حیوانات ذبح شده با روش های نوین با رویکردی به مبانی امام خمینی

توضیح

پژوهش حاضر با هدف اعتبارسنجی «اصل عدم تذکیه» وشناخت دامنه جریان آن در انواع مختلف شبهه و نیز تعیین دامنه جریان آن درمسائل مستحدثه در ذبح نوین و ارائه راهکارهای کاربردی در این زمینه با محوریت آرای امام خمینیس نگاشته شده است. مطالب این رساله به روش کتابخانه‌ای گردآوری شده و به روش توصیفی- تحلیلی به رشته تحریر درآمده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که از نظر امام خمینیس در شقوق مطروحه در شبهات حکمیه و موضوعیه، اصل عدم تذکیه جاری نمی شود چرا که تذکیه به معنی ازهاق روح است که توسط ذابح انجام می‌گیرد وعدم تذکیه، یعنی عدم تحقق این عنوان، مفاد لیس تامه است، موضوع حکمِ حرمت در ادله، از جمله آیه سوم سوره مائده، حیوان میته یا غیر مذکی است و حرمت بر آن بار شده بنابراین موضوع، حیوانی است که روح او بدون کیفیت خاص شرعی ازهاق شده است و این امر مفاد لیس ناقصه است. عدم تحقق تذکیه نمی‌تواند تذکیه به گونه‌ای خاص(تذکیه بدون رعایت شرایط شرعی) را ثابت کند، به عبارت دیگرعدم تذکیه که مفاد لیس تامه بوده و عدم محمولی است، نمی تواند مفاد لیس ناقصه یا عدم نعتی را ثابت کند، مگر با اصلِ مثبِت که حجت نیست. بنابراین اصل عدم تذکیه جریان نمی یابد. در ذبح با دستگاه های صنعتی نیز چنانچه در شرطیت شرط زائدی همچون تکرار تسمیه، کیفیت خاصی در تسمیه یا شک در مانعیت بیهوشی در تذکیه و مسائلی از این دست شک شود، با مراجعه به اطلاق ادله اجتهادی، در صورتی که تذکیه امرِ عرفی(قطع رگ‌ها) دانسته شود و یا با مراجعه به اصل عملی برائت، در صورتی که تذکیه را دارای حقیقت شرعیه بدانیم، حکم به عدم شرطیت و مانعیت در رتبه قبل جاری و نوبت به جریان اصل عدم تذکیه نمی‌رسد. درخصوص شک در قابلیت تذکیه داشتنِ حیوانات شبیه سازی شده از سلولهای حیوان حرام گوشت و حلال گوشت یا شک در قابلیتِ حیوانات تغییر ژن یافته نیز به دلیل عدم وجود حالت سابقه، نمی توان اصل عدم قابلیت تذکیه و سپس اصل عدم تذکیه را جاری نمود.
واژه های کلیدی: اصل عدم تذکیه، تذکیه، حلال، روشهای نوین ذبح، امام خمینی.