بررسی اعتراضات خیابانی (تظاهرات) از دیدگاه امامیه و حنفیه و تطبیق آن با اصل ۲۷ قانون اساسی ج.ا. ا (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

همان طور که می دانیم اظهار نظرچه در مقام انتقاد و چه در مقام امر به معروف و نهی از منکر به وضع موجود در هر سطحی اگر به جا و با هدف اصلاحی باشد؛ سبب رشد و بالندگی مجوعه مربوطه خواهد شد، لذا از آنجایی که طبق اصل 27 قانون اساسی و همچنین با مویدات مشروح مذاکرات خبرگان ق.ا. که مشمول بر گروه های فقهی و حقوقی با نظرات مختلف بودند؛ اصلی مغفول مانده است که حق اظهار عقیده خیابانی را قانونی می داند؛ در صدد این هستیم که از لحاظ فقهی و حقوقی هم مورد تدقیق بیشتر قرار گیرد و انشالله سبب روشن تر شدن این حق قانونی گردد و از آنجایی که ابراز عقیده نسبت به وضع موجود با هدف مصلحانه سبب رفع موانع پیشرفت و مشکلات تسدید کننده طریق تفاهم و تقریب اذهان می شود فلذا این هدفی که آمد موجبات رشد و تکامل جامعه که از اهداف دین مبین اسلام نیز می باشد، برطرف شود و همچنین راهکارهای پیشگیرانه جهت جلوگیری از واقع شدن عناوین مجرمانه ای بغی، محاربه، تبلیغ علیه نظام و جرم سیاسی که می تواند در خلاء این قانون بوقوع بپیوندد.
واژه‌های کلیدی: اصل 27 ق.ا، امر به معروف و نهی از منکر، اعتراض جمعی خیابان ( تظاهرات) بغی، انتقاد، مشروح مذاکرات خبرگان اساسی، مسئولیت اجتماعی، پیشگیری