بررسی مبانی فقهی ماده ۲۲ قانون مجازات اسلامی

توضیح

مجازات های تعزیری، نشان دهنده ی انعطاف پذیر بودن نظام جزایی اسلام در برابر شرایط مختلف جرم و مجرمان می باشد. نتایج بررسی و تحقیق آیات و روایات نشان می دهد که حاکم می تواند جنبه حق اللهی مجازات های تعزیری را با گذشت شاکی و اقرار متهم و داشتن انگیزه شرافتمندانه مجرم و توبه و پشیمانی مجرم، و حسن سابقه و وضع خاص بزهکار، تخفیف دهد و همچنین مهمترین ادله تعمیم کیفیت های مجازات تعزیری به موارد غیر جلدی از قبیل: حبس، اخذ مال، تبعید، تهدید، تحقیر، توبیخ و سرزنش مجرم، آیات و روایاتی است که به حاکم اسلامی اجازه داده تا او بتواند با توجه به مصلحت مجرم و جامعه اقدام به صدور انواع مجازات های تعزیری نماید. و با بررسی آیات و روایات، مجازات تعزیری همیشه منحصر به محرمات الهی نیستند بلکه تشخیص نوع عمل مجرمانه در اختیار حکومت و منوط به صلاحدید آن است و با توجه به غیرمقدر بودن این مجازات ها حکومت اعمال مفسده را با در نظر گرفتن جوانب مختلف و نیز ملاک ها و معیار های شرعی جرم اعلام می کند و سپس متناسب آن جرم، مجازات حداقلی و حداکثری آن جرم را برای دستگاه قضایی تدوین می کند. و قضات نیز با توجه به قوانین مدون و جهات مخففه مجازات مجرم را تخفیف می دهند و یا در صورت مناسب بودن به حال متهم به نوع دیگری تبدیل می کنند.
واژه‌های کلیدی: عفو، اقرار، تخفیف مجازات، جریمه نقدی، قانون مجازات اسلامی، احکام فقهی، گذشت شاکی، توبه، مجازات، تعزیر، تخفیف، تبدیل، اقرار، وضع خاص متهم، ضرب، حبس، جریمه مالی، جرم، زندانی کردن، مجازات