ضمانت پزشک در فقه و حقوق موضوعه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

باتوجه به این که اصل طبابت واجب کفایی است و نیز ایستایی و پویایی جامعه به سلامت روح و جسم افراد آن وابسته است، لذا جامعه از همان ابتدا به طبیب و طبابت نیازمند بوده است. از طرفی با وجود پیشرفت های علمی و عملی در امر درمان، گاها اتفاق می افتد که پزشک در معالجه بیمار دچار خطا و لغزش ذهنی یا عملی گردیده و اسلام به هیچ کس اجازه نداده به دیگری زیان برساند و وارد کننده ضرر و زیان را در هر حال مسئول جبران خسارت وارده دانسته است. از این نظر، ضمان پزشک از جنبه های گوناگون قابل بررسی و تحقیق می باشد و در جامعه امروزی با چالش های متعددی روبرو است. هدف از انجام پژوهش حاضر، ضمانت پزشک در فقه و حقوق موضوعه بود. روش پژوهش توصیفی- کتابخانه ای بود. مهم ترین‌ دستاوردهای‌ این‌ پژوهش عبارتند از: مبنای مسئولیت در فقه امامیه، انتساب فعل ضرری به فاعل زیان بار می باشد و حکم مسئولیت فاعل زیانبار در اتلاف به مباشرت، جبران خسارات وارده می باشد؛ خواه فاعل زیانبار مقصر باشد یا نباشد، اما در اتلاف به تسبیب انتساب در فرض تقصیر فاعل زیانبار محقق می گردد و اثر آن در مثل بار اثبات دلیل ظاهر می شود. در فقه با استناد به قواعدی چون احسان، نفی حرج، اضطرار و در نهایت اخذ رضایت و برائت از بیمار یا ولی او تا حدودی موجب تعدیل ضمان پزشک گردید. در حقوق مسئولیت مدنی، یکی از موارد مبتلابه جامعه مسئولیت مدنی و کیفری پزشک است که در قانون مجازات اسلامی، قواعدی به آن اختصاص یافته است.در حقوق مسئولیت مدنی، مسئولیت مدنی اصولا مبتنی بر نظریه تقصیر است؛ یعنی شخص هنگامی مسئول و مکلف به جبران خسارت وارده به زیان دیده شناخته می شود که تقصیر او به اثبات رسیده باشد. قانون جدید مجازات اسلامی مصوب 1392، مبنای تقصیر را در مسئولیت پزشک پذیرفته است. مبنای مسئولیت در این قانون، تقصیر مفروض است نه تقصیر اثبات شده؛ قانون پزشک را مسئول فرض می کند، مگر این که عدم تقصیر او به اثبات برسد. دیدگاه مشهور برای سلب مسؤولیت از پزشک، اخذ برائت از بیمار را پیش از اقدام پزشک پیشنهاد می کند که در حقوق ایران از دیدگاه مشهور پیروی شده است. البته در موارد فوریت های پزشکی که جان بیمار در خطر است و امکان اخذ رضایت و برائت وجود ندارد، این امر استثناء شده است. ضمن این که چنانچه پزشک به هنگام معالجه ی بیمار مرتکب تقصیر شود، تحصیل برائت پیش از شروع به درمان، مسؤولیت را از وی سلب نخواهد کرد.
وازه های کلیدی:فقه،حقوق موضوعه،ضمان،پزشک