مسئولیت حقوقی مراکز پزشکی درفرایند درمان (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

اهمیت و حساسیت حرفه پزشکی و مراکز درمانی و شغل‌های وابسته به آن، ایجاب می‌کند که مقررات به‌گونه‌ای وضع شود که دو مصلحت «تضمین حفظ و مراقبت از سلامت و امنیت بیمار» با «قدرت تصمیم‌گیری به‌هنگام و مبتنی برتخصص و تجربه پزشک» با هم مورد توجه قرار گیرد، به‌گونه‌ای که هم دست اندرکاران این حرفه با شجاعت و قدرت بر اساس تخصص و تجربه و موازین علمی بتوانند برای کمک به بیمار نقش بایسته ایفا کنند و هم در این راستا دچار بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی و تقصیر با سوءنیت یا بدون سوءنیت یا اقدام نامتعارف نشوند .مراکز درمانی نهادی است حقوقی برای درمان بیماران، که در آن انجام مراقبت و درمان از سوی پزشکان، جراحان، پرستاران، متخصصان و دیگر افراد انجام می گیرد و ارائه ی خدمات به بیماران و سلامت جامعه مهمترین وظیفه ی سرویس های این نهاد است. به طور کلی می توان گفت مراکز درمانی و پزشکی در برابر بیماران خود موظف است به انجام مراقبت دقیق در برآوردن نیازهای آنان و در قبال آنان از وظیفه ی مراقبت برخوردار می باشد. مراکز درمانی نیز به عنوان یک موسسه حقوقی وظایفی دارد که در قصور از انجام وظایف خود و نقض هرکدام از این وظایف خود مسئولیت دارد نه دیگران. مسئولیت مدنی این مراکز با توجه به نوع تعهد و تکلیفی که نقض می گردد به دو نوع مسئولیت مدنی قراردادی و قهری قابل تقسیم می باشد. بنابراین پایه ی عمده مسئولیت مدنی که یکی مبتنی بر نظریه ی تقصیر و دیگری فرضیه ی خطر می باشد نمی توان به صورت مطلق مبنای مسئولیت مدنی مراکز پزشکی را توجیه نمود، زیرا هر دو نظریه جنبه ی افراطی داشته و دارای خدشه می باشد. مبانی مسئولیت مدنی مراکز پزشکی،که تعهد ایمنی می باشد در نتیجه زمانی بوجود می آید که تمام شرایط و ارکان مسئولیت جمع باشد و خطا، ضرر و رابطه ی سببیت به وجود آمده باشد. با توجه به مسئولیت مدنی مراکز پزشکی و درمانی زیان دیده حق پیدا می کند که جبران خسارتی که به او وارد شده است را بخواهد و بر مرکز درمانی جبران ضرری که با خطای خویش ایجاد کرده است واجب می گردد تا ضرری جبران نشده باقی نماند.
وازه های کلیدی:برائت،تقصیر،مراکز درمانی،مسئولیت مدنی،پژشک