حقوق بیمار در شرط برایت پزشک از مسولیت مدنی در حقوق ایران

توضیح

قانون گذار ایران در ماده 495 قانون مجازات اسلامی، امکان برائت پزشک از مسئولیّت را پیش بینی کرده است. در صورت أخذ برائت، پزشک مسئول زیان ها و صدمات وارده به بیمار نیست؛ مگر اینکه بیمار ثابت کند پزشک مرتکب تقصیر شده است. در غیر اینصورت، بروز زیان ظاهر در تقصیر پزشک است و پزشک باید ثابت کند که قصوری اتّفاق نیفتاده است. هدف پایان نامه ی پیش روی، ضمن بررسی نظرات ارائه شده در خصوص حقوق بیمار در فرض أخذ برائت، تحلیل آن ها می باشد؛ تا بتواند گام مؤثّری در جهت رعایت حقوق بیمار بردارد. روش بکار رفته در این پژوهش، روش کتابخانه ای و از نوع نظری (توصیفی-تحلیلی) است. در صورتی که پزشک در وظایفش مرتکب تقصیر شود، مسئولیّتش محرز می شود که نتیجه ی آن، جبران خسارت است؛ که گاه در قالب پرداخت دیه و گاه در قالب پرداخت ارش، منطبق با قانون مجازات اسلامی، نمود پیدا می کند. خسارات خارج از بحث دیه نیز، مانند هزینه های زاید بر درمان مطابق مبانی مسئولیّت مدنی، قاعده «لاضرر» و اطلاق قانون در خصوص جبران خسارت، قابل مطالبه خواهند بود.
وازه های کلیدی:برائت،مسئولیت مدنی،نظام قانونی