مرگ از روی ترحم یا اتانازی در حالتی است که بیمار دچار بیماری صعب العلاج یا لاعلاج بوده و از آن رنج می برد و پزشک از طریقی به زندگی وی خاتمه می دهد اگر از طریق فعل باشد مثل تزریق دارویی کشنده به آن اتانازی فعال می گویند و اگر به وسیله ی ترک فعل یعنی ترک فرایند درمانی باشد به آن اتانازی منفعل یا غیر فعال گفته می شود. حال اگر این امر به واسطه ی درخواست بیمار باشد به آن داوطلبانه و اگر پزشک و یا دیگران تصمیم بگیرند غیر داوطلبانه خواهد بود. اما مساله ای که حائز اهمیت است ، حکم فقهی آن است . در واقع هدف از پژوهش حاضر دست یابی به دیدگاه فقهی امامیه و اهل سنت در مورد مساله اتانازی می باشد. بر طبق فقه امامیه اتانازی فعال چه به درخواست بیمار باشد چه غیر از آن حرام است و مجازات آن بنابر قول اصح، قصاص است . و اتانازی غیر فعال غیر داوطلبانه بنا بر قول وجوب انقاذ نفس، حرام است در مورد اتانازی غیر فعال داوطلبانه گفته شده چون پزشک اذن ندارد و بیمار او را منع می کند تکلیفی ندارد. در فقه اهل سنت اتانازی فعال طبق مذاهب چهارگانه حرام است و در مورد حکم وضعی آن اختلاف نظر وجود دارد و در مورد اتانازی غیر فعال ، شرط اذن را معتبر می دانند.
