مسئولیت مدنی پزشک در جراحی‌های زیبایی و ترمیمی

توضیح

جراحی پلاستیک از جمله شاخه‌های نوظهور در حیطه پزشکی بوده که به دنبال پیشرفت علم جراحی و تواجه با استقبال عامه، خاصّه در قرن اخیر، رشد فزاینده‌ای داشته است. نظر به ویژگی‌های خاصّ این قسم از عملیات پزشکی، چالش‌هایی اخلاقی و حقوقی پیرامون مبنای جواز و احکام مترتّب بر مسئولیت مدنی جراح پلاستیک مطرح گردیده است. به طور کلی عملیات جراحی پلاستیک را در سه دسته می‌توان جای داد. ابتدا جراحی ترمیمی کارکردی که برای رفع نقص عملکرد عضو مربوطه صورت پذیرفته و واجد ضرورت حیاتی است. دوم، جراحی ترمیمی شکلی که صرفاً جهت اصلاح و زیباسازی عضوی از بدن که صورتی غیرطبیعی دارد صورت پذیرفته و دارای یک ضرورت عینی است. و دست آخر جراحی زیبایی محض که در آن فردی طبیعی جهت ارتقاء زیبایی، تن خویش به تیغ جراحان می‌سپارد و بعضاً می‌تواند ضرورتی غیر عینی(روحی - روانی) داشته باشد. لذا انجام این جراحی‌ها در تمامی صور آن عملی ضروری و مجاز بوده و صرف عمل نمی‌تواند تقصیر پزشکی به حساب آید. لیکن در مواردی که ضرورت حیاتی وجود ندارد - بالاخص جراحی زیبایی محض- تعهد درمانی پزشک تشدید و تعهد آگاه سازی او تغلیظ می‌گردد ضمن این که تکلیف تشخیص ضرورت غیرعینی را- که بایستی توسط روانشناس احراز شود- بر عهده جراح می‌گذارد. همچنین در صورت ورود خسارت جسمی، الزام به جبران عین تعهد یا رفع عینی ضرر تا حد امکان، از آثار موکّد مسئولیت مدنی جراح پلاستیک خواهد بود.
واژاهای کلیدی:مسئولیت مدنی،روش جراحی ترمیمی زیبایی،پزشک ،جراحی پلاستیک، جراحی زیبایی