تغلیظ دیه جنین در حقوق ایران و فقه امامیه

توضیح

در خصوص این‌که جنین‌های ناشی از تلقیح مصنوعی چه شأن فقهی ـ حقوقی دارند، دو دیدگاه مختلف بیان‌شده است که هر یک دارای دلایل و مستندات خاص خود می‌باشد، این نظریات حول محل تولید جنین می‌چرخند، چندان‌که اگر تشکیل در رحم برای فعلیت یافتن احکام فقهی (چه تکلیفی چه وضعی) شرط باشد، جنین‌های ناشی از تلقیح مصنوعی مشمول این احکام نمی‌شوند یا طبق نظر دیگر که نقطه مخالف و عکس آن است، ایجاد در رحم شرط نبوده و جنین‌هایی ناشی از تلقیح مصنوعی نیز مشمول همین احکام می‌باشند. در پاسخ باید اذعان داشت که جنین در فقه اسلامی و در دوره‌ای که مربوط به بارداری است، دارای احکام و حقوقی است که ازجمله آن‌ها می‌توان به تغلیظ دیه، نفقه جنین، وصیت برای جنین، انقضای عده با زایمان، دیه از بین بردن جنین و اقرار به سود جنین، اشاره کرد. با توجه به اطلاق آیات و روایات، اصل اباحه و نظرات فقهای امامیه به این نتیجه می‌توان رسید که ایجاد جنین در رحم شرط نمی‌باشد، لذا تمامی احکام مذکور درباره جنین‌های تلقیحی بار خواهد شد. در نتیجه سقط‌جنین ناشی از تلقیح مصنوعی در صورت وجود اسباب و شرایط موجب تغلیظ دیه است.
واژه‌های کلیدی: تغلیظ دیه، جنین ناشی از تلقیح مصنوعی، رحم، سقط جنین