مقایسه تطبیقی اندیشه‌ های شهید مطهری (ره) و آیت‌ الله طالقانی (ره) دربارهٔ حکومت اسلامی در عصر غیبت

توضیح

قرن بیست و یکم را به حق باید « قرن خمینی » بنامیم زیرا در پرتو اندیشه سیاسی او بود که مسلمانان تجدید حیات اسلام و « اسلام سیاسی » را در عرصه کارآمدی و حکومتی به نظاره نشستند . او معتقد بود که «باید اسـلام را فـاتح جهان نمود» . از مباحث مهم و اساسی در دوره غیبت، بحث حکومت اسلامی و انتظار فرج و ارتباط آن دو با یکدیگر است . بیشتر فقهای شیعه، تشکیل حکومت اسلامی را در دوره غیبت، ضروری می دانند و بر این باورند که فقهای عادل، باید به این مهم اقدام کنند و اگر یکی از آنان تشکیل حکومت داد، بر دیگران واجب است که از او پیروی کنند .طالقانی دیدگاه حکومت خود را این گونه طرح می کندکه مردم بر مردم باید حکومت کنند و با انتخاب نماینده از طرف مردم که تأکید بسیار بر شوراهای محلی و شهری و پارلمانی داشت. مطهری هم معتقد برحکومت اسلامی و جمهوری اسلامی می باشد . و در اثبات ولایت فقیه از دلایل عقلی و نقلی بهره برد . ایشان نیز میان نظام سیاسی مبتنی بر ولایت فقیه و دموکراسی ناسازگاری نمی بیند. ارتباط بین دین و سیاست را ناگسستنی می بیند و می گوید ولی فقیه در رأس جامعه اسلامی مقامی چونان پیامبر و امامان دارد و باید نقش نظارتی و ایدئولوگ داشته باشد . این اندیشمندان از شاگردان برجسته امام خمینی (ره) بودند و برای تحقق انقلاب اسلامی و بعد از آن زحمتهای زیادی متحمّل گردیدند. اهداف اصلی در این پژوهش عبارتست از بررسی عقلانی و نظری حکومت اسلامی در عصر غیبت و تبیین اندیشه های این دو اندیشمند و اسلام شناس مطهری و طالقانی، و اثبات ولایت مطلقه فقیه و مردم سالاری دینی و مشروعیت می باشد . در این پژوهش روش کلی « علّی، مقایسه ای » بوده و از روش های گوناگون نیز مانند روش های تاریخی، توصیفی، تحلیلی وکتابخانه ای استفاده شده است. نتایج کلی به این قرار است که جامعه ایده آل مورد نظر بشریت همان جامعه مهدوی و حکومت اسلامی است و حکومتهای غربی بدلیل نقاط ضعف فراوان قابلیت لازم را ندارند و بر مسلمانان واجب است که باتدوین طرح جامعه اسلامی و برپایی حکومت اسلامی و آرمانی زمینه را برای تشکیل حکومت مهدوی فراهم نماید .
واژه های کلیدی: مطالعه تطبیقی، مشروعیت، مرتضی مطهری، محمود طالقانی، حکومت اسلامی، اندیشه سیاسی، عصر غیبت، ولایت مطلقه، ولایت فقیه.