بررسی اهدای گامت، جنین و اجاره رحم در فقه و حقوق با در نظر گرفتن اخلاق پزشکی

توضیح

ناباروری به عنوان بحرانی که بالقوه تهدیدکننده‌ی ثبات فردی و روابط اجتماعی است؛ حدود یک‌چهارم زوج‌ها در ایران ناباروری اولیه را تجربه می‌کنند. در برخی موارد یکی از زوجین یا هردو توانایی ایجاد گامت(سلول جنسی) را ندارد و تنها راه‌حل پیش روی این دسته از زوجین استفاده از روش اهدای گامت(اسپرم یا تخمک) یا اهدای جنین است و در صورت وجود مشکلات آناتومیک رحم نیاز به استفاده از رحم اجاره‌ای یا در برخی موارد نادر ترکیبی از دو یا چند نوع اهدا وجود دارد. بررسی احکام تکلیفی و احکام وضعی درتمامی روش‌های مذکور ضروری است. و برای تدوین قانون توسط حقوقدان اسلامی باید جواز شرعی آن توسط فقیهان تأیید و حکم وضعی آن روشن گردد. به علاوه اعتبار و ارزش تمامی روش‌های مطرح شده در صورتی‌است که درجهت ارتقای ابعاد روحی و معنوی بشر و مطابق با علم اخلاق و حقوق انسانی باشد. تحقیق حاضر درصدد است که میان روش‌های جدید باروری، دانش فقه، حقوق و اخلاقِ پزشکی تعامل و سازوکار مناسب ایجاد نماید. از این‌رو در چهار بخش تدوین گردیده است و محوری‌ترین پرسش‌هایی که در این زمینه بدان پرداخته شده است؛ «حکم تکلیفی بهره‌گیری از روش‌های باروری» و «وضع حقوقی(نسب) فرزند به دنیا آمده و آثار حقوقی آن» است.به کارگیری روش‌های نوین باروری به دلیل تازگی، تنوع، پیچیدگی و گستردگی‌شان نیازمند بررسی همه‌جانبه از نظر فقهی، حقوقی، اخلاقی و اجتماعی و... است. چه بسا ارائه یک راه حل شتابزده بدون ارزیابی همه جانبه موجب بروز آسیب‌های جدی برای فرد و جامعه گردد.
واژه های کلیدی: اهدای گامت، اجاره رحم، اهدای جنین، فقه و حقوق، اخلاق پزشکی.