حق دسترسی به فضای مجازی از طریق فیلتر شکن و وی پی ان و بررسی آن از منظر حقوق کیفری

توضیح

حق تعیین سرنوشت از حقوق ابتدایی انسانها و از جمله حقوق فطری و بشری و اساسی شخص محسوب میشود که این نکته در اصل 55 قانون اساسی ایران نیز ذکر شده است. لازمه حق تعیین سرنوشت دسترسی به علوم و اطلاعات مختلف میباشد که با عنایت به پیشرفت علوم و البته وسایل دستیابی به این اطلاعات، دسترسی به همه علوم و اطلاعات غیر ممکن می نماید و این نکته نیز قابل ذکر است که حق دسترسی به اطلاعات در قانون اساسی ذکر نشده است و فقط بصورت غیرمصرح در اصل22 قانون اساسی به آن اشاره شده است. با پیشرفت صنعت و رخ نمایی پدیده ای به نام سایبر و فضای مجازی این دسترسی به اطلاعات بسیار آسان گردیده است که در کشورهای مختلف کنترل و اداره سیستم های مخابراتی در اختیار دولت به عنوان متولی اداره امور و ارائه خدمات به مردم کشور، قرار داده شده است. در عین حال که این فضای مجازی میتواند مفید باشد میتواند وسیله ای جهت ارتکاب جرم خصوصاً جرایم علیه امنیت ملی و علیه عفت و اخلاق عمومی باشد که جهت پیش گیری از انجام این جرایم قوه قضاییه طبق بند 5 اصل 156 قانون اساسی اقدام به فیلتر کردن فضای مجازی با توجیه پیشگیری از جرم می نماید که معنای این پیشگیری در اصطلاحات جرم شناسی تبیین نشده و چگونگی این پیشگیری و تشخیص اینکه چگونه قوه قضاییه تشخیص می‌دهد جرمی در آینده به وقوع خواهد پیوست نیز مشخص نشده است لذا باید مرز بین حقوق سایبری مردم و اختیارات دولت و قوه قضاییه جهت تعرض به این حق مشخص شود خصوصاً که تعرض به حقوق سایبری اشخاص به صراحت جرم انگاری شده است و اینکه سیاست جنایی سایبری ایران به صراحت مشخص شود و ایده های حقوقدانان مشخصاٌ در جامعه حقوقی مشخص گردد.
واژه های کلیدی: فضای مجازی، فیلترشکن.