تئوری طهارت ذاتی مطلق انسان در راستای منابع اجتهاد (۲)

توضیح

خلاصه: "ریشه این تردید ناشی از این است که آیا در زمان نزول این آیه، معنای اصطلاحی و اعتباری شرعی برای واژه«نجس»در ذهن اهل شریعت ثابت بوده است یا خیر این اصطلاح در مراحل بعد تثبیت شده است؟و بنابراین کلمه نجس، در آیه به همان معنای لغوی آمده است؟ این امر سبب گردیده که مدعیان نجاست ذاتی مشرکان سعی خویش را در استقرار و اثبات معنای اصطلاحی هنگام نزول آیه مبذول دارند. سپس استدلال کنندگان فوق برای اثبات این امر که قبل از نزول آیه معنای اصطلاحی و شرعی واژه مذکور بارها و بارها مورد استفاده اهل شریعت قرار گرفته است، و مکررا لفظ را در آن معنا بکار برده‌اند، شواهد و مواردی را آورده‌اند که مناسب است در اینجا بعض از آنها را یادآور شویم: الف-این مسلم است که تدریجی نازل شدن احکام شرعی بر پیامبر برای مصلحت مردم بود که آنان را آماده پذیرش کنند و بدین جهت تأخیر بیان نجاسات معنی نداشت چون پرهیز بعضی از آنها موافق با طبایع عقلاء بوده پس برای تأخیر آنها موجبی نبوده است. و اما گفتارشان در مورد«مسیح ابن الله» سخنی است نظیر گفتار یهود در مورد عزیر و به هر حال اگر منظورشان از فرزند مسیح برای خدا یک عنوان تشریفاتی باشد و او را متصف به صفات باری ندانند و مورد پرستش و عبادت قرار ندهند مشرک نخواهند بود و چنانچه متصف بدانند و پرستش هم بکنند، اگر چه در حقیقت مشرک خواهند بود ولی باز هم آیه‌«انما المشرکون نجس»برایشان انطباق نمی‌یابد، به دلیل اینکه در لسان قرآن عنوان اهل کتاب(یهود و نصاری)در قبال عنوان مشرک قرار دارد."
واژه های کلیدی: هدا، نجس، طهارت ذاتی، نجاست، ذاتی، مشرکان، شرک.