تبیین فقهی و حقوقی موارد جواز سقط جنین و تطبیق آن با کشورهای مصر و انگلیس

توضیح

حمایت از جنین از دیرباز در جوامع بشری، مطرح بوده و در همین راستا، قانون‌گذار جمهوری اسلامی ایران با الهام از رهنمودهای فقه اسلامی، جنین انسان را موجودی دارای شخصیت انسانی و قابل‌تکریم و حمایت می‌داند که مانند سایر انسان‌ها دارای حقوقی ازجمله حق حیات و سلامت است. بنا بر نظر مشهور فقها، سقط جنین بعد از دمیدن روح «چهار و نیم ماهگی» حرام و نامشروع می‌باشد؛ اما این رأی در میان فقها مخالفانی دارد که برخی با تمسک به عناوین ثانویه‌ای مانند قاعده لاحرج، ضرورت و اضطرار، تزاحم یا اصل تخییر و سایر عناوینی که در موارد خاص موجب تغییر عنوان موضوع حکم حرمت می‌شود، فتوا به جایز بودن سقط جنین را داده‌اند؛ اما با جواز بی‌قیدوشرط آن مخالفت نموده‌اند. این موارد خاص جایی ست که ادامه بارداری موجب مرگ مادر شده و یا سلامتی او را به مخاطره اندازد و نیز مواردی که تولد فرزند با ناهنجاری‌های جنینی حاد، مستلزم عسر و حرج والدین یا خود طفل گردد. در این صورت می‌توان با استناد به عناوین مذکور، قائل به جواز سقط شد.مطالب این پژوهش در سه فصل به ترتیب زیر تقسیم‌بندی خواهد شد:فصل اول: که در آن به فراخور موضوع، کلیاتی در مورد سقط جنین ذکر شده است.فصل دوم: دربرگیرنده مباحث اصلی پایان‌نامه است که راجع به موارد جواز سقط جنین و تحلیل فقهی و حقوقی آن‌ها و نیز نظر قانون‌گذاران مصر و انگلیس اختصاص پیدا کرده است.فصل سوم: به نتیجه‌گیری اختصاص داده شده است که شامل جمع‌بندی مطالب و نتیجه‌گیری کلی است.
واژه های کلیدی: سقط جنین، ولوج روح، مبانی جواز.