سیره ائمه در مواجهه با توهین به صحابه پیامبر(ص)

توضیح

با توجه به آنچه در این تحقیق پیرامون سیره ائمه در مواجه با توهین به صحابه پیامبر(ص) بحث وبررسی گردید، یافته های تحقیق حاکی از آن است که روایات دال بر لعن و سب علاوه بر مخالفت آنها با دستورات قرآن با سیره عملی و رفتاری ائمه(ع) نیز مخالف می باشد و همچنین با وحدت جامعه اسلامی منافات دارد و در صورت پذیرش نیز موجب نقص و هتک مقام گوینده این گونه الفاظ و توهین هاست تا هتک طرف مخالف منابع تاریخی بیانگر تعامل سازنده، حسن خلق و مدارا بین ائمه(ع) وا صحابه می باشد همانند امام علی (ع) که در بحرانهای سیاسی واجتماعی خلفا را یاری نموده اند و علاوه بر آن در سیره برخی از ائمه(ع) نام گذاری فرزندانشان به اسامی صحابه ،خلفا و ازدواج با خاندان خلفا را شاهد هستیم، طبق بررسی صورت گرفته در روایات منقول از ائمه (ع) در منابع روایی و تاریخ، روایاتی دال بر توهین ، ناسزا و یا لعن علنی و تصریحی خلفا و مخالفین سرسختشان از ایشان نقل نشده است و برعکس در روایات متعددی ضمن تحریم توهین و بدزبانی نسبت به دیگران، پیروان خویش را به لزوم خوش اخلاقی در گفتار و عمل با دیگر افراد جامعه به ویژه مسلمانان سفارش نموده اند و از این رو سخن افرادی که به منظور ایجاد تفرقه بین مسلمانان و از بین بردن وحدت، الفاظ و عبارات توهین آمیز را در لعن صحابه و خلفا متذکر می شوند و در جواز عملکرد خود، بدون استناد به ادله استوار و منابع مستدل، برای آیات و نیز روایاتی که با الفاظ عام و مطلق از ائمه (ع) نقل شده، تعیین مصداق کرده اند، صحیح نخواهد بود؛ زیرا ظاهر قرآن و روایات تا زمانی که قرینه ای بر خلاف ظاهر آن یافت نشود، حجت خواهد بود و ائمه (ع) نیز به ظاهر الفاظ قرآن پایبند بودند.
واژه‌های کلیدی: سیره امامان، صحابه، توهین به مقدسات، سب، محمد (ص)، پیامبر اسلام، لعن، امام، توهین