عدم مشروعیت کاربرد سلاح هسته‌ای در پرتو اصل تفکیک (با رویکرد اسلامی)

توضیح

هم زمان با پیشرفت های خیره کننده بشر در دستیابی به تکنولوژی های جدید، تسلیحات نظامی نیز متاثر از این پیشرفت ها، مخرب تر و وحشتناک تر از گذشته، توسعه یافته اند؛ به طوری که خواب راحت را از چشمان بشریت ربوده اند. مهم ترین این تسلیحات سلاح های هسته ای هستند که خصوصیت اصلی آنها، کشتار و تخریب بدون تفکیک نظامیان و غیرنظامیان از یک سو و اهداف نظامی و غیرنظامی از سوی دیگر می باشد. دامنه کشتار و تخریب با تسلیحات هسته ای به قدری وسیع است که قابلیت کنترل به یک نقطه مشخص و محدود را نداشته و کنترل کشتار و تخریب توسط این تسلیحات تقریبا غیرممکن است و این در حالی است که یکی ا اصول تثبیت شده و بنیادین حقوق بشردوستانه بر پایه موازین اسلامی و بین المللی، لزوم رعایت «اصل تفکیک» در زمان به کارگیری یک سلاح و انجام حمله نظامی است. در این مقاله کوشیده ایم تا با توجه به اصل تفکیک و جایگاه آن در مقررات بین المللی و اسلامف نقض این اصل را در صورت استفاده از سلاح های هسته ای - توسط متخاصمین - در یک مخاصمه مسلحانه نشان دهیم و بر همین اساس، خلاف رای 1996 دیوان بین المللی دادگستریف عدم مشروعیت تهدید و یا کاربرد سلاح هسته ای را اثبات نماییم.
واژه‌های کلیدی: حقوق بشر دوستانه، اصل تفکیک، سلاح هسته ای، اهداف و افراد نظامی و غیرنظامی.