مبانی فقهی ممنوعیت تولید و استفاده از سلاح هسته‌ای

توضیح

با وقوع رنسانس و اعلام استغناء انسان از تعالیم انبیاء و فاصله گرفتن از دستورات الهی در قالب دین، کاروان علم از مسیر درستش خارج شده و به انحراف کشیده شد؛ تا جایی که نوابغ از افکار بشر به ساختن تسلیحات کشتار جمعی مشغول شدند و هر روز بر دامنه توسعه این پیشرفت افزوده ‌شد، تا اینکه در آخرین پیشرفت، سلاح‌های هسته‌ای کشف و اختراع گردید. پایان نامه حاضر در صدد اثبات حرمت تولید و ممنوعیت استفاده از سلاح‌های هسته‌ای به عنوان پیشرفته‌ و خطرناک‌ترین سلاح کشتار جمعی از منظر دین مقدس اسلام است؛ دستاورد حاصل از بررسی‌های انجام گرفته در این تحقیق این است که اگرچه در فقه امامیه قول به جواز استفاد از سلاح‌های مزبور مطرح نیست ولی دیدگاه جواز تولید به هدف ایجاد ترس و هراس در دل دشمنان که از سوی برخی صاحب‌نظران مطرح شده، دیدگاه موجّه و قابل دفاعی نمی‌باشد و نمی‌توان با این توجیه، جواز ساخت سلاحی را صادر نمود که نتیجه-اش وقوع ترس در دل همه انسانها اعم از نظامیان و غیر نظامیان و به خصوص افراد ناتوان مانند کودکان، سالخوردگان و مبتلایان به بیماریهای خاص خواهد بود؛ با توجه به گستردگی ترسی که تولید این نوع سلاح‌ها ایجاد می‌کند و وسعت تخریبی که حاصل از استفاده از آن است، بدون هیچ تردیدی باید حکم به حرمت هم‌زمان تولید و استفاده را از منظر دین عدالت‌طلب و خشونت‌ستیز اسلام صادر نمود؛ پایان نامه پیش‌رو به روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای به نگارش درآمده است.
واژه‌های کلیدی: سلاح هسته‌ای، حرمت تولید، ممنوعیت استفاده.