خرید و فروش خون

توضیح

بسیارى از فقها, خرید و فروش و هر نوع استفاده اى از خون را حرام مى دانند. اینان, به کتاب و سنت تمسک جسته اند. این نظریه از آن جا ناشى شده که در گذشته دور, بویژه در میان اعراب, هیچ گونه استفاده اى از خون, به جز آشامیدن, رایج نبوده است. از این روى, نیازى ندیده اند که بر دامنه بحث, بیفزایند و به کندوکاو بپردازند و... به همین قدر که خون را در ردیف محرمات و نجاسات آورده اند, اکتفا کرده اند. در باره خون انسان, نه از حلیت سخنى دارند و نه از حرمت, زیرا, فایده و منفعت عقلایى و مفید و کارساز, براى خون انسان متصور نبوده است که فقها آن را به بحث بگذارند که آیا چنان استفاده اى از خون رواست, یا ناروا.
از آن جا که امروز, منافع کثیرى براى خون, بویژه خون انسان کشف شده, این بحث مطرح مى شود که مفاد ادله حرمت استفاده چیست؟ آیا مطلق بهره بردارى و دادوستد حرام است, یا فقط آشامیدن آن و خرید و فروش در راستاى منافع حرام؟ آیا ادله اى که فقها اقامه کرده اند بر حرمت خون, خون انسان را که امروزه, در پزشکى و معالجه بیماران از آن بهره مى برند, در برمى گیرد؟ یا خیر منظور آنان فقط خون حیوان بوده و آن هم (اکل) و خرید و فروش در این راستا و دیگر راههاى نامشروع. به هر حال, ما در این بحث, فرض را بر آن مى گذاریم که فتواى فقها در حرمت خرید و فروش و هر نوع بهره ورى از خون, طبق معیارهایى که آنان بر آنها تکیه کرده اند, خون انسان را نیز در بر مى گیرد.