ممنوعیت مطلق شکنجه چشم اندازی اسلامی

توضیح

در نظام بین المللی حقوق بشر ممنوعیت شکنجه، مطلق و استثناناپذیر است. حرمت شکنجه از بدیهیات فقه اسلامی است؛ با این حال برخی برآنند که این حکم در فرض تزاحم با امر أهم، محکوم دلیل امر اهم می‌شود و بنا بر این شکنجه در شرایط خاصی جایز می‌شود. در سطح بین‌المللی نیز برخی دولت‌ها به بهانۀ مبارزه با تروریسم برای توجیه نظری شکنجه در شرایط خاص کوشیده‌اند. این مقاله با تکیه بر استثناناپذیری ادله‌ای مانند اصل کرامت انسان، قاعدۀ احترام، اطلاق ادله ممنوعیت تنبیه، آزار و شکنجه دیگری، اصل برائت و بی‌اعتباری مطلق اقرار ناشی از شکنجه کوشیده است برای اثبات ممنوعیت مطلق شکنجه استدلال کند. مقاله همچنین ادله نظریۀ تجویز محدود شکنجه را بررسی و نقد نموده و آن ها را کافی ندانسته است. در نظام بین المللی حقوق بشر ممنوعیت شکنجه، مطلق و استثناناپذیر است. حرمت شکنجه از بدیهیات فقه اسلامی است؛ با این حال برخی برآنند که این حکم در فرض تزاحم با امر أهم، محکوم دلیل امر اهم می‌شود و بنا بر این شکنجه در شرایط خاصی جایز می‌شود.
واژه‌های کلیدی: فقه، شکنجه، کرامت انسان، اقرار اجباری