فقه سیاسی و تجدد: تحلیل گفتمانی فقه سیاسی مشروطیت

توضیح

دلیل نگارش مقاله حاضر توجیه گفتمانی الزامات سیاسی مانند تحدید قدرت سیاسی، تصمیم مجلس شورای ملی، تدوین قانون اساسی، توجه به آزادی های اساسی و برابری مدنی است که در فقه سیاسی دوره مشروطیت پیدا شده است. مقاله حاضر در صد آن است که احتجاجات فقهی ـ حقوقی ورود مدرنیته سیاسی به ایران در دوره قاجار را در نظریه «کنش ارتباطی هابرماس» تفسیر کند. برای نیل به این هدف مقاله حاضر تلاش می کند تا با کاربست روش شناسی «گفتمان انتقادی» و روش پژوهش اسنادی، مقدمات لازم برای بررسی مدعای خود را ارائه کند. مدعای مقاله حاضر این است که دو نظریه «سلطنت مشروطه مشروعه» و «سلطنت مطلقه» نظریه های جدید در سنت فقه شیعه به شماره می آیند که در دوره مشروطه در سنت فقهی شیعه و در تقابل با همدیگر تدوین شدند.
واژه‌های کلیدی: سلطنت مشروطه مشروعه، سلطنت مطلقه، فقه سیاسیعه در دوره مشروطه، فقه مسائل مستحدثه، فقه آزادی.