مروری بر روش‌ های ارزشیابی حرفه‌ ای‌ گری پزشکی

توضیح

دانشگاه‌های علوم پزشکی مسؤولیت تعلیم و تربیت پزشکانی را به عهده دارند که پس از دانش آموختگی بتوانند با انجام وظایف حرفه‌ای خود و پایبندی به اصول مشخصی که این حرفه ایجاب می‌نماید، در راه ارتقای سلامت جامعه تلاش نمایند.
پزشک فارغ التحصیل باید توانمندی‌هایی را کسب نموده باشد تا بتواند به جامعه خدماتی را ارائه دهد و یکی از این توانمندی‌ها، حرفه‌ای‌گری می‌باشد که یکی از مشکل‌ترین حیطه‌‌ها از نظر ارزشیابی و سنجش می‌باشد و با توجه به اینکه وابسته به زمینه می‌باشد، آنقدر پیچیده است که نمی‌توان با یک ابزار ساده به راحتی آن را مورد سنجش قرار داد.
علی‌رغم اینکه در 20 سال گذشته توجه شایانی به ارزشیابی حرفه‌ای‌گری معطوف گردیده است و پژوهش‌های تجربی فراوانی در زمینه ارزشیابی آن در محیط‌های بالینی انجام شده است، متأسفانه هنوز مسأله ارزشیابی آن به صورت یک موضوع بغرنج مطرح است و گرچه رویکردهای زیادی برای ارزشیابی حرفه‌ای‌گری در درست بررسی است، هنوز هیچ اندازه‌گیری معتبر و پایایی برای اندازه‌گیری آن وجود ندارد و با وجود اینکه توافق کلی بر ارزشیابی حرفه‌ای‌گری وجود دارد اما در مورد اینکه چگونه مورد ارزشیابی قرار گیرد هنوز توافق نظر کلی وجود ندارد. با این حال باید گفت اطلاعات مفیدی در اثر مشاهده در طول زمان می‌توان به دست آورد.
این مقاله سعی دارد روش‌های ارزشیابی که تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است را در اختیار علاقمندان قرار دهد تا شاید بتواند در جهت تدوین ابزاری مناسب جهت ارزشیابی حرفه‌‌ای‌گری، گامی برداشته تا ان شاءا... دیگر شاهد تضییع آشکار و بدون قبح حقوق بیماران نباشیم.
واژه های کلیدی: حرفه‌ای‌گری، ارزشیابی حرفه‌ای‌گری.