تأثیر درمان عیوب نکاح بر حق فسخ از دیدگاه مذهب امامیه و حنفیه

توضیح

از دیرباز وجود عیب در زوجین یکی از اسباب خیار فسخ نکاح می‌باشد، از طرفی با پیشرفت علم پزشکی و درمان‌پذیری بعض عیوب، تأثیر درمان عیوب نکاح، در ابقاء و امحاء خیار فسخ موردتردید واقع‌شده است. پایان‌نامه حاضر از نوع پژوهش‌های بنیادی می‌باشد که با روش توصیفی ـ تحلیلی و با شیوه کتابخانه‌ای به بررسی مباحث عیوب نکاح در فقه امامیه و حنفیه پرداخته است. مطالعه‌ی دیدگاه‌ها و مستندات فقهای دو مذهب راهی را نشان می‌دهد که تأثیر درمان عیوب نکاح برحق فسخ زمانی مورداستفاده در امور حقوقی خانواده می‌شود که با اصول و قواعد فقهی ناظر بر بحث هماهنگی داشته باشد.با استناد به ادله می‌توان قائل به عدم خیار فسخ شد چراکه با درمان عیوب اثر فسخ مطابق قواعد فقهی - اصولی از قبیل قاعده لا ضرر و بحث مشتق در علم اصول که بیان می‌دارد بکار بردن لفظ معیوب برای عیب درمان شده به‌صورت مجازی است چون مبدأ از آن جداشده است، حق فسخ بعد از درمان از بین می‌رود. ناگفته نماند که مخالف قول نویسنده قولی دیگر بیان می‌دارد که حق فسخ بعد از درمان بر قوت خود باقی می‌باشد و دلیل آن را استصحاب معرفی کرده‌اند که آن را خالی از اشکال ندیدیم و قول را نپذیرفتیم.
واژه‌های کلیدی: فسخ نکاح، عیوب، تأثیر درمان، دیدگاه امامیه و حنفیه