عنوان
بررسی موضوعی و حکمی فقاع و ماءالشعیر
نویسنده
اصطلاحنامه
آبجو (Beer) | جای زخم (Cicatrix) | خمر | فقاع | ماء الشعیر (Non-alcoholic beer) | مسکرات (Intoxicants)
ناشر
فصلنامه مشکات معرفت، تابستان ۱۳۹۳، پیش شماره، ص.: ۱-۹.
تاریخ نشر
۱۳۹۳
توضیح
به نظر می رسد، «فقاع»، به عنوان یکی از اعیان نجاسات در رساله های عملیه، گاه برای مراجعان به توضیح المسائل، نامأنوس است. «ماءالشعیر» امروزه در بازار مسلمانان نامی کاملاً آشنا به شمار می آید. سؤال مکلف این است که آیا ماء الشعیر همان فقاع است؟ اعتقاد متشرع به وجود آثار وضعی برای شرب نوشیدنی های حرام، مساله را برای وی جدی تر می کند. در این بحث ابتدا به طور دقیق به موضوع شناسی فقاع پرداخته شده و تلاش شده حتی المقدور با مراجعه به منابع جانبی مانند کتب و معاجم و... بحث فقهی غنی تر گردد؛ نویسنده ادله استخراج حکم فقاع، را به تفصیل مورد برررسی و ارزیابی قرار داده است. در نهایت با تأکید بر حرمت فقاع، نتیجه گرفته می شود که تنها فقاعی نجس و دارای حرمت شرب است که از جو گرفته شده، مسکر، و فرآیند تولید آن با غَلَیان و جوشش همراه بوده باشد.
واژههای کلیدی : فقاع، اسکار، مسکر، غَلیان، نشیش، خمر، ماءالشعیر.