مصرف سهم امام در زمان غیبت از منظر فقها

توضیح

 هدف این مقاله بررسی اثرگذاری رویکرد حکومتی بر نگرش فقیهان معاصر شیعه در مورد مصرف حقوق امام است, با توجه به اینکه یکی از مسائل مهم در حوزه رفتار حکومتی و فقه, اقتصاد مصرف حقوق امام زمان در عصر غیبت بوده و در سده اخیر, شیعه رویکرد حکومتی به فقه پیدا کرده است, این پرسش مطرح می شود که این تغییر رویکرد چه اثری بر مساله مصرف حقوق امام در زمان غیبت گذاشته است؟ برای پاسخ به این پرسش, تغییر رویکرد مزبور در دو مکتب فقهی معاصر نجف و قم با روش توصیفی و تبیینی بررسی شده است.در پایان مقاله این نتیجه به دست آمد که هم در حوزه علمیه نجف و هم در حوزه علمیه قم, مکتب های فقهی به رویکرد حکومتی و کارکرد حکومتی گرایش پیدا کرده اند و بر اساس همین نگرش, حقوق امام را تامین کننده بخشی از هزینه های حکومت اسلامی دانسته اند. امام خمینی آغازگر رویکرد حکومتی به فقه بود و برخی از شاگردان ایشان از این رویکرد پیروی کردند و این گرایش در حوزه علمیه نجف نیز نضج پیدا کرد و شهید صدر به این نظر متمایل شدند و این رویکرد توسط شاگردان ایشان توسعه یافت.
واژه‌های کلیدی: حقوق امام، نظریه تتمیم، نظریه رضایت، مکتب قم، مکتب نجف.