مدیریت سازمانی در اجرای شریعت از منظر فقهی

توضیح

ادیان و مکاتب علاوه بر ارائۀ دستورها، راهکارهای اجرای احکام را نیز مطرح می‌کنند. ازجملۀ این راهکارها در اسلام، امربه‌معروف و نهی از منکر است، همین راهکار بسیار مهم نیز در صورت نپوشاندن جامۀ عمل و فراهم‌نبودن بستر مساعد در جامعه، به تعطیلی یا انحراف می‌انجامد و به‌جای آنکه ضمانت اجرای احکام دیگر باشد، بن‌بست می‌آفریند. این تحقیق با روشی تاریخی‌تحلیلی، ضمن تحلیل جامعه‌شناسانۀ روش‌های اجرای امربه‌معروف و اشاره به ادلۀ قرآنی و فقهی برای تضمین اهداف دین و شریعت، برتری روش سازمانی در اجرای امربه‌معروف در جوامع پیچیده و گستردۀ امروزی را به اثبات می‌رساند و نشان می‌دهد که برای تحقق اهداف بلند و چندلایۀ شریعت، روش فردی و شخصی به‌تنهایی پاسخ‌گو نیست و موجب تعطیلی و حتی انحراف این اصل از مسیر خود است و نتایج معکوس به بار می‌آورد. بنابراین باید ضمن اجرای روش سازمانی و منسجم، از تجربه‌های اجرایی جوامع اسلامی گذشته و سازوکارهای تجربه شده در جوامع بزرگ امروزی مانند قانون احزاب، مطبوعات، سازمان‌های مردم‌نهاد و راه‌های معمول پیشگیری از جرایم محلی در ژاپن و برخی کشورها در تدوین شیوه‌ها و هدف‌گذاری این سازمان کمک گرفت.
واژه‌های کلیدی: سازمان، تشکیلات، حسبه، اجرای شریعت، امر به معروف و نهی از منکر سازمانی.