نقد فیلم تعالی

یادداشت

داستان سینمایی تعالی (Transcendence) به کارگردانی والی فیستر و نویسندگی جک پاگلن نزدیک به رویدادهای ایلومناتی‌های نوگرا در دوران پسارنسانس اروپا ست. دورانی که اندیشمندان بدون توجه به عواقب کارهایشان در پی شکافتن هر چه بیشتر علوم هستند و مخالفان آن‌ها برای جلوگیری از عواقب این تهور در اندیشه، دست به اقدامات گوناگون می‌زنند. اما تمام این وقایع در بستر جوامع دیجیتالایز قرن ۲۱ رخ می‌دهد. عصر سوپرکامپیوترهایی با الگوریتم‌های پیچیده هوش مصنوعی که همیشه ترس از استیلای ماشین‌ها بر آدمی را در جان انسان می‌اندازد.