برخی از احکام هنری فقها، اصلاً موضوع خارجی ندارند

توضیح

اختصاصی شبکه اجتهاد: شاید اگر فقه هنر را چالشی‌ترین باب از ابواب فقهی نوپدید بینگاریم سخنی به‌گزاف نگفته‌ایم. جذابیت مقوله هنر و گستره تأثیرگذاری آن در میان مردم، تا بدان‌جاست که شاید بتوان گفت تمام ابناء بشر به نحوی با آن درگیر بوده و در تعامل هستند. دراین‌رابطه، یکی از مباحثی که سالیان درازی است به چالشی در فقه هنر تبدیل شده است، موضوع‌شناسی این مباحث است. برخی از هنرمندان معتقدند بعضی فتاوای فقهی، ناشی از ناآشنایی مفتی با موضوع مسئله است وگرنه اگر موضوع مسئله برای وی روشن می‌شد، این‌چنین فتوا نمی‌داد. به‌عنوان نمونه، معتقدند اساساً نگارش نمایشنامه و فیلمنامه به منزله قرینه لبّی برای غیرواقعی بودنِ داستان است؛ لذا اساساً دروغ و کذاب در نمایشنامه و فیلمنامه راه ندارد. همچنین وجود چند ده و گاه چند صد نفر در صحنه فیلم‌برداری به همراه دوربین‌های متعدد و افراد گوناگونی که هر یک به نحوی با صحنه درگیر هستند، اساساً فرصت قصد جدی از بیان جملات عاشقانه را از بازیگران می‌گیرد؛ لذا حکم به حرمت بیان جملات عاشقانه بین بازیگران نامحرم، از اساس بلاموضوع خواهد بود. در این میان، یکی از بهترین افراد برای گفتگو پیرامون این موضوع، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق لیراوی، مدیر مرکز پژوهش‌های اسلامی رسانه است.