بررسی فقهی حکم مذاکره با کفار از منظر قرآن و سنت

توضیح

مذاکره به معنای بحث و گفت وگو میان دو یا چند فرد یا گروه است که با هدف رسیدن به توافق در موارد اختلافی و کسب منفعت و حصول نتیجه رضایت بخش برگزار می‌شود. دین اسلام با وجود گستردگی فراوان در دنیا، نیازمند ارتباط و مذاکره بین گروه های مختلف دینی و غیردینی هرچند غیرمسلمانان است؛ چراکه ممکن است منافع مسلمانان به دلیل تضاد فکری، عقیدتی و ... در موارد متعدّد با غیرمسلمانان با مشکل مواجه شود؛ ازاین رو نیاز است مذاکره ای را که شرع تأیید می‌کند با شروط و قیود شرعی آن صورت گیرد.
در این میان باید دانست که چون تعامل و ارتباط با دیگران علاوه بر هم کیشان، شامل افراد مختلف دیگر با تنوع زیستی، اعتقادی و دینی است؛ پس باید به این نکته بسیار توجه شود که در دین اسلام برای هر گروه در نوع ارتباط اسلامی چه سفارشی در محدودیّت یا وسعت رفتاری شده است و در حقیقت خطوط قرمز و مشروع ارتباط با دیگران چگونه است؟
در این مقاله با توجه به حساسیت موضوع از جهت برداشت های متنوّع درباره شروط مذاکره و ارتباط با غیرمسلمانان و مقدار سعه رفتاری با آنان، ضروری دانسته شد که با استمداد از قرآن و روایات معصومین (علیهم السلام) مباحثی در این زمینه تبیین شود و شبهات آن بیان و پاسخ‌ آنها نیز مشخص شود. هدف از نگارش این مقاله نیز آشنایی بهتر با موضوع مشروعیّت و شروط مذاکره با غیرمسلمانان، بالا بردن سطح اطلاعات مخاطبان در شبهات پیش رو در این موضوع و ارائه راه کار مناسب جهت تبیین مسأ له و استفاده آن در جامعه امروزی است.
کلیدواژه ها: مذاکره، پیمان، گفت وگو، غیرمسلمان.