درس خارج فقه امر به معروف و نهی از منکر

توضیح

بحث به این مطلب رسید که اگر بعضی از علماء اشتباهی مرتکب شوند و ما بخواهیم علنا آنها را امر به معروف و نهی از منکر کنیم این موجب بی اعتبار شدن آنها و یا اسلام می شود و در این صورت از باب اهم و مهم نباید آنها را امر و نهی کرد. به این مناسبت بعضی گفتند که مناسب است مسأله ی قمه زدن که یکی از مصادیق آن محسوب می شود را بحث کنیم. مسأله ی قمه زدن را بسیاری از بزرگان نجف در زمان های گذشته تجویز کرده اند که از جمله آنها مرحوم آیت الله نائینی است و گفته اند تنها کسی که سکوت کرد آقا سید ابو الحسن اصفهانی بود. اخیرا نیز دیده شده است که بعضی از علماء نجف از جواز فراتر رفتند و قائل به وجوب کفایی قمه زنی شده اند. کسانی که طرفدار قمه زنی هستند سه دلیل دارند: دلیل اول: لا ضرر شامل این مورد نمی شود. بله اگر انسان عضوی از بدن خود را قطع کند لا ضرر آن را شامل می شود ولی زخم سر که بر اثر قمه زنی حاصل می شود و بعد خوب می شود از مصادیق لا ضرر نیست. دلیل دوم: فتاوای علماء قرینه است بر اینکه قمه زنی جایز است و اشکالی ندارد. دلیل سوم: قمه زنی از باب تعظیم شعائر است همانند داستان حضرت زینب که پیشانی خود را به چوبه ی محمل زد و خون جاری شد.
واژه‌های کلیدی: عزاداری، قمه زنی، سوگواری، عاشورای حسینی