موفقیت هر جامعه در گرو تصمیم های رهبران آن است. قوانین، دستورالعمل ها، چگونگی گزینش کارگزاران و عزل و نصب آنان، برنامه ریزی های خورد و کلان و چه سانی اجرای قانون هر گاه درست، و به هنگام باشد، جامعه می تواند از پیچ و خم مشکلات فزاینده بگذرد و در مواجهه با طوفان های رخدادها سرافرازانه با قامت استوار بایستد و خم به ابرو نیاورد و با عزّت از این رهگذر به سوی بالندگی و فلاح رهنمون شود؛ به همان سان که تصمیم های ناپخته ای که بر پایه محورهای سنجیده و مشروع نباشد، سستی و زبونی و رکود را در جامعه می گستراند و آن را به سمت ذلّت و ناپایداری می کشاند. از این روی بسی شایسته و در خور می نماید که حوزویان درباره ضوابط و محورهای تصمیمات حاکم (احکام حکومتی) بپژوهند و ابعاد و زوایای گونه گون آن را بازشناسند و باز شناسانند. در این میان معرفی دیدگاه های بنیان گذار انقلاب شکوهمند اسلامی ایران بسی سودمند و ضروری به نظر می آید.
مقاله ای که فراروی خود دارید، بررسی اَنظار آن فرزانه از دست رفته را پی می گیرد و می کوشد تا ضوابط احکام حکومتی و به تعبیر دیگر محورهای تصمیم گیری رهبری و کارگزاران حکومت اسلامی را بنمایاند.
