پیشوایان دین در اثر ارتباط وثیق خویش با منبع علم الهی، شناختی عمیق، از نیازهای انسان و باید و نبایدهای زندگی او به دست آورده‌اند. آنان با اوامر و نواهی خود در گستره باورها و کردارهای بشر او را برای رسیدن به نیازهای حقیقی، رهنمون می‌کنند. چه بسا انسانی برای رسیدن به نشاطی آنی یا فرار از اندوه‌هایی درونی، خود را به ورطه استفاده از نوشیدنی‌هایی سخت زیان‌آور، داخل کند. پیشوایان دین با بیان زیان‌های برخی از نوشیدنی‌ها، نوشیدن آن‌ها را حرام نموده‌اند. در شریعت مضرات هیچ نوشیدنی حرامی به اندازه خمر، نبیذ، فقّاع و هر آنچه موجب مستی گردد، بیان نشده و بر نوشیدن آن مجازات تعیین نشده است.
