۱-به موجب شمار زیادی از آموزه های دینی، حفظ و بقای نوع انسانی– جدا از حرمت جان هر یک از انسانها- دارای اهمیت زیادی است. در واقع از نظر اسلام، استمرار زندگی نوع انسان بر روی زمین -تا زمانی که خداوند متعال اراده فرموده باشد - دارای اولویت درجۀ اول است. هم از این رو اقدامات علیه نوع انسانی همچون اقدام علیه تک تک انسانها ممنوع بلکه از آن نکوهیده تر است.
۲-اسلام از مایه های اجتماعی پررنگی برخوردار است. حتی مروری کوتاه بر آموزه های قرآنی، سنت پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) نشان میدهد که نمیتوان رسالت و دامنه اسلام را به امر اخلاقی یا ارایۀ طریق برای تجربۀ امر قدسی محدود نمود. اگر مسیحیت تاب فروکاسته شدن به یک دین شخصی را داشته باشد- که در این باره بسیاری از مسیحی شناسان درنگ و تردید و حتی مخالفت های آشکار دارند- اسلام از چنین ظرفیتی برخوردار نیست. اسلام در کنار اهتمام به حفظ نوع انسانی، جامعه و حفظ نظم اجتماعی را هم با اهمیت میشمارد. در واقع، مطلوب شارع مقدس اسلام استمرار حیات انسانها در جامعه ای منظم و البته برای رسیدن به سعادت در هر دو جهان است.