آیه «نفی سبیل» و استرداد مجرم مسلمان به کشورغیرمسلمان

توضیح

با توجه به اینکه امروزه کشورها برای جلوگیری از فرار مجرمان از چنگال عدالت و قانون، قراردادهای استرداد مجرمان را منعقد می‌کنند و مجرمان را در هر کشوری که باشند برای محاکمه و مجازات باز می‌گردانند، ضرورت پرداختن به موضوع استرداد مجرمان، بدیهی می‌نماید. مبتلی‌بودن جمهوری اسلامی‌ایران به مسئله استرداد مجرمان و وجود قانون استرداد مجرمان (مصوب قبل از انقلاب) و خلاف‌شرع اعلام‌شدن بیشتر لوایح استرداد مجرمان از سوی شورای نگهبان، بر این ضرورت می‌افزاید.
آنچه در این نوشتار می‌آید، پاسخ به این پرسش است که آیا آیه شریفه «وَ لَنْ یجْعَلَ‌اللهُ لِلْکافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» (نساء: 141) در مقابل انعقاد قرارداد استرداد مجرمان به کشورهای غیراسلامی، ‌مانعی محسوب می‌ شود؟
در این نوشتار، بعد از مفهوم‌شناسی و تعیین محدوده بحث با روشی استنباطی و با استفاده از مطالب دلالی آیه مذکور، از حیث احکام اولیه، تطبیق آن را بر استرداد مجرمان با تأکید بر بازگرداندن مسلمان به کشور غیراسلامی، ‌اثبات کرده و اشکالات تطبیق آیه نفی سبیل را نسبت به استرداد مجرم مسلمان، بررسی و نقد کرده ایم.
واژه های کلیدی: استرداد مجرمان، مجرم مسلمان، آیه نفی سبیل، کشورهای غیراسلامی، بازگرداندن مسلمان.