ارتباط با نامحرم در فضای مجازی از دیدگاه فقه امامیه

توضیح

در سال‌های اخیر با گسترش تکنولوژی و افزایش ابزارهای ارتباطی، تعامل مردم نیز در فضای مجازی افزایش ‌یافته و این امر در کنار فواید قابل‌ ملاحظۀ آن، مخاطراتی همچون توسعۀ غیرمستقیم فحشا و بی‌عفتی را نیز به دنبال داشته است. گسترش ارتباطات با جنس مخالف و پوشش‌های نامناسب از سوی برخی زنان در این فضا این ضرورت را ایجاب می‌کند تا حکم فقهی آن بررسی شود و به این پندار که فضای مجازی به دلیل نامستقیم بودن ارتباط، اشکالی ندارد پاسخ داده شود. در این پژوهش دو متعلّق اصلی ارتباط با نامحرم یعنی «گفت‌و‌گو» و «نگاه» در فضای مجازی مورد بررسی فقهی قرار گرفته است. از نظر فقهای امامیه ارتباط با نامحرم اگر همراه با تلذّذ و ریبه باشد و یا مفسده‌ای بر آن مترتّب شود حرام است و ازآنجایی‌که آیات و روایات اطلاق دارند لذا در این زمینه فرقی بین دنیای واقعی و محیط مجازی نیست. در این پژوهش بعد از مفهوم‌شناسی واژگان کلیدی، دیدگاه‌های مختلفی که درخصوص ارتباط با نامحرم وجود دارد بیان شده و بعد از ذکر دیدگاه مختار، معیارهای حرمت این ارتباط و دیدگاه فقه امامیه به آن در فضای حقیقی و مجازی بررسی شده است.
واژه‌های کلیدی: حرمت، نگاه، فضای مجازی، فقه امامیه، گفت‌و‌گو، ارتباط با نامحرم.