امکان‌سنجی اعراض از یاخته‌های جنسی و جنین و پیامدهای آن در فقه امامیه

توضیح

در درمان‌های نوظهور ناباروری به روش اهدای سلول جنسی و یا اهدای جنین، بر اساس فتاوای بعضی از فقهای معاصر و نظریه برخی فقه‌ پژوهان انتساب کودک حاصل از اهدای اسپرم، تخمک و جنین به پدر و مادر بیولوژیک، مشروط به عدم اعراض آن‌ها از یاخته‌های جنسی و یا جنین اهدایی است. این به آن معنی است که اگر اهداکننده از اسپرم یا تخمک و نیز جنین حاصل از تلقیح خارجی خود، اعراض کرده باشد، کودک تولد یافته به ایشان ملحق نیست و ملتزم به آثار تابع نسب چون ارث، حضانت، نفقه نخواهد بود. در این پژوهش با نقد و بررسی این نظریه با ماهیت شناسی اعراض از یاخته‌های جنسی و جنین و نیز بررسی مفهوم و ماهیت نسب، اثبات‌ شده است سلب نسب و آثار آن به‌وسیله اعراض ممکن نیست؛ گرچه پیامدهای دیگری چون اسقاط حق اولویت استفاده، سلب مسئولیت از تصرف کننده و جواز انهدام بسته‌های فریزشده و مانند آن بر آن مترتب است.
واژه‌های کلیدی: اعراض، اهدای اسپرم، اهدای جنین، تلقیح، نسب