امکان‌سنجی تطبیق عنوان محاربه بر قاچاق مسلحانه مواد مخدر (با نگاهی به ماده ۱۱ ق.م.خ)

توضیح

هدف: با توجه به اینکه کشور ایران در همسایگی بزرگترین تولید کنندهگان مواد مخدر یعنی افغانستان و پاکستان قرار دارد، همواره مورد توجه قاچاقچیان مواد مخدر بوده است، که برخی از آنها به صورت مسلحانه اقدام به ورود، توزیع یا عبور مواد مذکور می نمایند. بر این اساس قانونگذار مجازات قاچاق مسلحانة مواد مخدر را در ماده 11 قانون مبارزه با مواد مخدر صراحتا حکم اعدام مقرر نماید؛ لذا هدف از پژوهش پیش رو، پاسخ به این پرسش اصلی است که، چنانچه ما اعدام تعزیری را به جد قابل مناقشه
بدانیم، آیا می توان قاچاقچی مسلحانه مواد مخد ر را زیر عنوان محاربه محکوم به اعدام بدانیم؟! لذا ، دریک نگاه کلی با لحاظ دو نهاد کیفری تفسیر مضیق و به نفع متهم، که مبتنی بر سیاست کیفری و بر پایهحدیث "تدرءالحدود بالشبهات " است، قاچاقچی مواد مخدر مسلح را ، مطل قا به عنوان محارب تلقیکردن، قابل مناقشه است. روش: پژوهش حاضر بر اساس روش، توصیفی- تحلیلی و از لحاظ گردآوری اطالعات کتابخانه ای است. یافتهها: یافته این پژوهش نشان می دهد، حداقل هشت صورت برای این نوع قاچاق قابل تصور است که صورت اول و پنجم با توجه به تحقق همه شروط جرم محاربه، قاچاقچی مسلحانه مواد مخدر را می توان در حکم محارب تلقی کرد، صورت دوم، سوم، ششم و هفتم اختالفی است و در صورت چهارم و هشتم به علت نبود دو رکن اساسی قصد اخافه و ناامنی محیط قطعا قاچاقچی مسلحانه مواد مخدر محارب محسوب نمی گردد. زیرا هیچ یک از فقهاء ص رف حمل و یا کشیدن سالح را علت تامه تحقق جرم محاربه نمی دانند. نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق بر آن است که، قانونگذار محترم صور مطرح شده در این پژوهش را مد نظرقرار دهد و متناسب با آن نسبت به تدوین قانون اقدام نماید.
واژه‌های کلیدی: محاربه، قاچاق، موادمخدر، مسلحانه، ماده 11 قانون مبارزه با مواد مخدر