اﺻﻮل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ﻣﺨﺎﺻﻤﺎت ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ در ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ
فصلنامه مطالعات علوم سیاسی، حقوق و فقه، تابستان 1396، شماره 2/1، ص.: 23-33.
1396.
ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺴﺐ اﺧﺒﺎر و اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮای دﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺎرﺿﺎت ﻣﻨﺎﻓﻊ ﮐﺸﻮرﻫﺎ اﻣﺮوزه ﻣﺨﺎﺻﻤﺎت ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻣﺮ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن ﻣﻬﻢ ﭘﯿﺮوزی در ﻣﺨﺎﺻﻤﺎت ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ اﻫﻤﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ را ﺑﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻮاﻋﺪی را ﺑﺮای ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻨﻈﯿﻢ اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. اﮐﺜﺮ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه‌اﻧﺪ، رﯾﺸﻪ در ﻋﺮفﻫﺎی ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ دارﻧﺪ. ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ از ﯾﮏ ﻃﺮف ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺑﺮای دوﻟﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﮐﺮده‌اﻧﺪ در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن را دارای ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ داﻧﺴﺘﻪ و ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯿﻪ آن ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧموده‌اند را ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ وی داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎی ﺑﯽ ﻃﺮف را راﻓﻊ ﺑﯽ ﻃﺮﻓﯽ دوﻟﺖهای ﺑﯽ ﻃﺮف ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. در ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ، اﺻﻞ ﻋﺪم ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ، اﺧﺒﺎری را ﺑﺮای دوﻟﺖ دﺷﻤﻦ ﺟﻤﻊ آوری ﻧﻤﻮده‌اﻧﺪ.
واژه‌های کلیدی: مخاصمات مسحانه، جاسوسی، معاهدات بین المللی
دوره 3، شماره 2/1، تابستان 96
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد