بازپژوهی تجری در آموزه‌های اسلامی با نگاهی به حالت خطرناک از منظر جرم شناسی

توضیح

این مقاله به بررسی و مقایسه تجری و مصادیق جزایی آن با موضوع حالت خطرناک در جرم‌شناسی پرداخته و ضمن بیان مفاهیم مرتبط با این واژه‌ها، رابطه این دو مفهوم را مورد بررسی قرار می‌دهد. مهم‌ترین مصادیق متجری در مقررات حقوقی، مرتکبان جرائم ناقص مانند شروع به جرم، جرم عقیم و جرم محال هستند. از آنجا که معیار جرم‌شناسی در واکنش علیه مجرمان، میزان خطرناکی آنان است که ناظر به آینده بوده و به میزان خسارت وارد شده در گذشته توجه چندانی ندارد لذا خطر چنین افرادی را بیش از مرتکبان جرایم تام می‌داند؛ زیرا این گونه افراد در تحقق نیت مجرمانه خود موفق نبوده حال آنکه سوء سریرت و جرأت خود بر ارتکاب جرم را به منصه ظهور رسانده‌اند. با توجه به اینکه قانونگذار ایران در قوانین فعلی، واکنش علیه انواع متجری را نپذیرفته، لذا مقاله با الهام از دیدگاه فقهاء و اصولیین و طرح دیدگاه‌های جرم‌شناختی، در صدد است ضرورت واکنش مقتضی علیه متجریان دارای حالت خطرناک را اثبات نماید.
واژه های کلیدی: تجری، حالت خطرناک، جرم عقیم، جرم محال، شروع به جرم