بررسی اتانازی از منظر فقه امامیه و حقوق کیفری ایران و کشورهای اروپایی

توضیح

امروزه یکی از موضوعات مهم و اساسی و مشترک در دانش فقه و حقوق اتانازی است. اتانازی به معنی پایان دادن به زندگی فردی به درخواست خودش و به دست دیگری هست که با نیت رهایی او از درد و رنج طاقتفرسا صورت میگیرد.در برخی از کشورها قتل بیمار لاعلاج، بارضایت وی به رسمیتشناختهشده است اما در اکثر کشورهای جهان چنین کاری ازنظر اخلاقی قابل نکوهش است و مرتکب آن را به لحاظ حقوقی مجرم میدانند.در حال حاضر تنها سه کشور هلند، بلژیک، لوگزامبورگ و چهار ایالت از ایالاتمتحده آمریکا، اتانازی فعال داوطلبانه را پذیرفته و آن را به رسمیت شناختهاند ودر سایر کشورها این قسم از اتانازی هرچند اغلب، مجازاتی خفیفتر از قتل عمد دارد؛ لیکن درهرحال جرم تلقی گردیده و ممنوع است.باید توجه داشت که در اغلب کشورهای مخالف اتانازی، تنها با نوع فعال آن مخالفت میگردد و اتانازی غیرفعال داوطلبانه تقریبا در هیچیک از کشورها مورد مخالفت واقع نمیشود ازنظر فقها نیز اذن فرد به قتل خویش، عمل کشتن را مباح نمیسازد.لذا شخص،مرتکب فعل حرامی شده است. اتانازی که ویژگی اصلی آن رضایت هست؛در هیچکدام از استثنایات حقوقی قرار نمیگیرد و بعضی از انواع اتانازی را میتوان از مصادیق قتل عمدی دانست اما استثنایا ماده 365 قانون مجازات اسلامی رضایت مجنی علیه را تحت شرایطی موجب سقوط قصاص یا دیه دانسته است.
واژه‌های کلیدی:‌ اتانازی، حیات، رضایت بیمار، فقه امامیه، حقوق کیفری ایران.