توضیح

قاعده نفی سبیل، به‌عنوان یکی از اصول مهم در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تأکید می‌کند که کافران نباید بر مسلمانان سلطه داشته باشند و باید مانع نفوذ و تسلط آن‌ها شد. در دو دهه اخیر، موضوع عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای به‌طور مکرر مطرح شده است. این در حالی است که بسیاری از کشورهای عضو این سازمان غیرمسلمان هستند؛ این مسئله نگرانی‌هایی را درباره ارتباط میان عضویت ایران در این سازمان و نقض قاعده نفی سبیل ایجاد کرده است. با این حال، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که عضویت در سازمان همکاری‌های شانگهای، لزوماً ناقض این قاعده نیست. البته ضروری است حکمرانان و سیاست‌مداران حوزه سیاست خارجی دقت و تدابیر لازم را اتخاذ کنند تا پیوستن به این سازمان به فرصتی برای نفوذ قدرت‌های شرقی تبدیل نشود.
این پژوهش به شیوه کتابخانه‌ای انجام شده و از منابع معتبر و نظرات کارشناسان این حوزه بهره گرفته است. همچنین، ضمن مطالعه تطبیقی مفاد پیمان سازمان همکاری‌های شانگهای با قاعده فقهی نفی سبیل، تلاش شده تا تحلیل جامعی ارائه شود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود.
واژه های کلیدی: سازمان همکاری شانگهای, قاعده نفی سبیل, ایران, استقلال, چین