توضیح

زمینه و هدف: تدلیس در نکاح از موضوعات محل بحث و نظر است. هدف مقاله حاضر بررسی تدلیس در نکاح با جراحی زیبایی است.
روش: مقاله مورد اشاره توصیفی ـ تحلیلی بوده و از روش کتابخانه‌ای استفاده‌ شده است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافته‌ها: جراحی زیبایی به طور مطلق موجب وقوع تدلیس در نکاح نیست و نوعی که برای درمان است همواره مشمول عنوان تدلیس نمی‌شود. همچنین در مواردی که طرف عقد یا شخص دیگر با علم و عمده اطلاع و کتمان حقیقت و انکار باعث به اشتباه افتاده طرف مقابل شود، تدلیس محقق خواهد شد. در صورتی جراحی پلاستیک منجر به تدلیس در ازدواج می‌شود که باعث فریب طرف مقابل شود و به طرق مقابل ضرر و خسارتی را وارد کند و یا حقی از وی زائل نماید.
نتیجه‌گیری: جراحی زیبایی در صورتی‌ که موجب کتمان یک عیب غیر قابل ‌گذشت گردد، تدلیس بوده و طرف مقابل می‌تواند نکاح را فسخ نماید.
واژه‌های کلیدی: تدلیس، نکاح، فسخ، جراحی زیبایی.