توضیح

مقاله مذکور به بررسی فقهی و حقوقی پدیده فرزند کشی در فقه امامیه و بررسی تطبیقی آن با فقه اهل سنت و حقوق ایران میپردازد، در فقه امامیه و اهل سنت و نیز قانون مجازات ایران پدر و جد پدری در قتل فرزند قصاص نمیشوند بلکه به تعزیر و پرداخت دیه محکوم میشوند. در قرآن آیه ای دال بر این حکم وجود ندارد بلکه روایات صحیحه ای وجود دارد که عدم قصاص پدر در قتل فرزند را تائید میکند. حکم قتل عمد قصاص است ولی یکی از استثنائاتی که وجود دارد قتل فرزند توسط پدر است، در قانون مجازات ایران ماده ٣٠١ به صراحت پدر و جد پدری را معاف از قصاص دانسته است، ولی این حکم معافیت از قصاص شامل مادر نمیشود که محل اشکال و اختلاف است و همچنین اینکه معافیت از قصاص پدر به خاطر رابطه ابوت وی بر فرزند است نه ولایت ایشان. رهبر حکومت اسلامی میتواند با توجه به مصلحت نظام و قوانین ثانویه حبس ابد برای قاتل درخواست نماید ولی حکم قصاص نمی تواند بدهد که این نیز با توجه به حقوق بشر امروزی جای سوال دارد. فقه امامیه و اهل سنت بر اساس کتاب و روایات و کلمات فقها استناد شده است، اکثر فقها الحاق جد پدری به حکم معافیت را پذیرفتهاند به اینصورت که هر کس عالما و عامدا مرتکب قتل دیگری شود قصاص میشود مگر والد که در صورت قتل ولد خویش قصاص نمی شود که در اینجا منظور از والد پدر و پدر پدر و هرچه بالاتر رود که جد محسوب می شود.
واژه های کلیدی: مجازات، فرزند، قتل، حقوق ایران، فقه امامیه، فقه اهل سنت.