بررسی فقهی تجسس در اسلام

توضیح

تجسس به معنای کاکوش در امور پنهانی و سری دیگران است و آن را در عرف و اجتماع،کرداری زشت و ناپسند به شمار می‌آورند.به همین جهت‌ مرتکب به این عمل را نکوهیده و از خود دور می‌کنند. خداوند متعال نیز تجسس را گناهی بزرگ و انسان‌ها را از انجام آن نهی‌ کرده است و در قرآن کریم به مسلمانان می‌فرماید:ای کسانی که ایمان‌ آورده‌اید از بسیاری گمان‌ها بپرهیزید که پاره‌یی از آنها گناه است و تجسس‌ نکنید.(سوره‌ی حجرات،آیه‌ی 12) این نهی مطلق است و مخصص‌ها و مقیداتی دارد که نه تنها آن را از قلمرو حرمت خارج می‌کند بلکه صبغه‌ی وجوب به آن می‌دهد و مرتکب را به انجام‌ آن ملزم می‌کند.این نوشتار تلاش دارد با استناد به همه‌ی منابع فقهی و آرای‌ فقهاء به بررسی همه‌جانبه در این مسأله بپردازد و احکام آن را با توجه به شرایط، نتیجه‌گیری کند و در سایه‌ی نظام اسلامی،حکم آن را به دست آورد.
واژه‌های کلیدی: خیانت، اطلاعات، جاسوس، تجسس، مأمور