بررسی فقهی حقوقی مسئولیت ناشی از ترک درمان بر اساس قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
ترک درمان | ترک فعل (omission) | رابطه استناد | مسئولیت (Responsibility)
فصلنامه فقه پزشکی، سال 1393، شماره 20 و 21، ص.: 65-100.
1393
ترک درمان یکی از شقوق ترک فعل است که به دلیل ارتباط با سلامت انسانها از اهمیت زیادی برخوردار است. دو دیدگاه در خصوص مسؤولیت تارک درمان وجود دارد: دیدگاه اول، که معتقد به مسؤولیت مطلق علت اولیه است و برای تارک درمان مسؤولیتی در قبال تشدید، قائل نیست. مهمترین دلیل ایشان، صعوبت احراز رابطه استناد و تشکیک در امکان تشکیل عنصر مادی از طریق ترک فعل است؛ دیدگاه دوم، که معتقد به مسؤولیت نسبی تارک میباشد و ضمن رد عدم تحقق عنصر مادی جرم با ترک فعل؛ در صورت وجود رابطه استناد بین ترک درمان و آثار ناشی از آن، مانعی بر سر راه تحقق مسؤولیت تارک درمان در مقابل تشدید آثار حادث شده نمیبیند و به نظر میرسد این نظریه مورد پذیرش قانونگذار در سال 1392 قرار گرفته است. رابطه استناد رابطهای علمی است و احراز مسؤولیت تارک درمان، منوط به احراز رابطه استناد بر اساس آن چه اصول حقوقی در لزوم تفکیک عوامل مؤثر در آسیب بیان داشتهاند میباشد و در تسلسل علل و اسباب موجود در کنار تارک درمان، هریک به میزان صدق رابطه استناد مسؤول خواهند بود.
واژه های کلیدی: ترک فعل، ترک درمان، مسؤولیت، رابطه استناد.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد