بررسی فقهی ـ حقوقی مبانی و محدوده تجویز جراحی‌های زیبایی و ترمیمی

توضیح

چکیده:
ک الحسینی ، ٢٠٠٨، ٦٢-٥٣ و حسام الدین الأحمد، ٢٠١١، ص٣٢-٢٦) اما آیا این دلایل که به نوعی انجام جراحی و پذیرش مخاطرات ناشی از آن را توجیه می سازند، می توانند در حیطه جراحی پلاستیک نیز مورد استناد قرار گیرند یا این که بایستی به دنبال دلایلی دیگر جهت توجیه اعمال این قسم اعمال بود؟ ٢ـ نقد دلایل در جراحی های زیبایی و ترمیمی پیش از بیان موارد و نقد آنها باید متذکر شد که چالش اصلی حقوق در ارتباط با جراحی های زیبایی محض مطرح گردیده و در مورد تجویز جراحی هایی که واجد وصف ترمیمی هستند،تقریبا تمامی نظام های حقوقی دارای اتفاق نظر می باشند؛ هر چند در ارتباط با محدوده انجام جراحی ترمیمی (با توجه به انتخابی بودن آن ) بالاخص در مواردی که عمل جراحی توأم با مخاطراتی است چالش هایی وجود دارد. (اکبری ، ٨٥-١٣٨٤، ص٦٤) در تشخیص این که جراحی زیبایی تا چه میزان می تواند برای فرد مفید باشد، مسایل مختلفی چون نوع جراحی ، سن ، جنس ، انگیزه و ویژگی های رفتاری و شخصیتی وی و سایر اوضاع و احوال دیگر موثر می باشند؛ لذا از آنجایی که منافع حاصل از جراحی زیبایی اغلب در حوزه روانشناسی مورد ارزیابی قرار می گیرند و در نتیجه قابل سنجش و اندازه گیری نیستند، این معضل در حوزه اخلاق پزشکی ظاهر شده است که با توجه به نسبی بودن ضرورت جراحی زیبایی در افراد مختلف و ریسک خاص هر جراحی چگونه می بایست میان این دو عامل تعادل برقرار کرد (٥٢-٢٣٧ ,٢٠٠٠ ,Meningaud&Etal) و پزشک را مکلف به تبعیت از معیارهای خاصی جهت به کارگیری نمود؟ تردیدهای فوق باعث می شود که حداقل مشاوره با روانشناس و مطالعه پرونده بالینی هر بیمار و تشکیل جلسات توجیهی اموری ضروری جهت احراز ضرورت انجام عمل جراحی پلاستیک و صحت رضایت آگاهانه باشند.
واژه های کلیدی: جراحی زیبایی، جراحی ترمیمی، تجویز قانونی و شرعی، ضرورت عینی، ضرورت غیرعینی، ضرورت موزون