بررسی فقهی مقدار مجاز استفاده از الکل در فراورده های خوراکی

توضیح

مقدمه و هدف: بر مبنای حکم برخی فقها که الکل خالص از مصادیق مسکرات(مستی‌آورها) محسوب نمی‌شود و اگر برگرفته از خمر یا سایر نجاسات نباشد، می‌توان از آن در فرایند تولید فراورده‌های خوراکی استفاده نمود، لازم است مقدار مجاز استفاده از الکل در تولید فراورده‌های خوراکی مشخص گردد تا دانست وجود چه درصد یا چه مقداری از الکل در فراورده‌های خوراکی می‌تواند آن‌ها را به مسکر(مستی‌آور) تبدیل کند. پژوهش حاضر با هدف تبیین مقدار مجاز استفاده از الکل در فراورده‌های خوراکی انجام شده است تا با محاسبه غلظت الکل در خون(BAC) و رابطه آن با مقدار الکل مصرف شده، بتواند کمترین حجم الکل را که موجب بروز مستی می‌گردد مشخص نماید.
مواد و روش‌ها: این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون دینی و علمی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد هر گاه سطح غلظت الکل در خون(BAC) به 02/0٪ برسد اولین نشانه‌های مستی به صورت خفیف آشکار می‌گردد. کمترین مقدار الکلی که در مورد ضعیف‌ترین افراد نسبت به تأثیرات الکل، می‌تواند موجب چنین سطحی از مستی شود، مصرف 8 میلی‌لیتر الکل در طول کمتر از یک ساعت است. کمتر از این مقدار نمی‌تواند عامل مستی باشد، بنابراین می‌توان آن را به عنوان مقدار مجاز الکل در فراورده‌های خوراکی در نظر گرفت.
واژه‌های کلیدی: الکل، فراورده‌های الکلی، مسکر، غذای حلال، مقدار مجاز.